Szalone sobotnie popołudnie za biało-niebieskimi. Już w przerwie meczu we Wrocławiu stało się jasne, że Nysa Kłodzko przegrała u siebie z Polonią Bytom 70:81, otwierając tym samym drogę Górnikowi do miejsca premiowanego grą w barażach o 1. ligę. Nasi jednak nie wykorzystali szansy i po wyjątkowo kiepskim meczu ulegli młodemu WKK Wrocław 61:67. „Górnicy” przegrali dopiero po dwóch dogrywkach, choć byli o włos od porażki już po regulaminowych 40 minutach. Wtedy jednak nasz zespół uratował Rafał Glapiński, który celnym rzutem z niemal połowy boiska i równo z syreną końcową doprowadził do dogrywki.

Górnik: Niesobski 16, Glapiński 11, Niedźwiedzki 10, Iwański 7, Józefowicz 7, Stochmiałek 4, Rzeszowski 4, Suchodolski 2, Ratajczak 0, Adranowicz 0, Krzymiński 0.

STATS

W niewielkiej hali Sportów Walki wrocławskiej AWF nie trudno było wskazać przedmeczowego faworyta. Był nim trzeci w tabeli Górnik, który zwyciężył w pierwszym starciu obu ekip 72:56. Pierwsze minuty meczu nie wskazywały jednak wielkiej różnicy pomiędzy trzecim a dziewiątym w tabeli zespołem. Obie ekipy w pierwszych 10 minutach szukały przede wszystkim gry w polu trzech sekund. WKK penetrowało pod kosz, a „Górnicy” próbowali dwójkowych akcji pod samą obręcz.

W połowie drugiej kwarty nasi stanęli. Stało się to zaraz po tym, gdy chwilę odpoczynku na ławce dostał Rafał Glapiński. Pozbawieni reżysera gry wałbrzyszanie nie potrafili znaleźć drogi do kosza gospodarzy, który zaliczyli serię punktową 7:0 (na 28:21). Pod nieobecność „Glapy” tradycyjnie rolę rozgrywającego przejął Rafał Niesobski, ale presja ze strony zawodników ekipy Tomasza Niedbalskiego skutecznie ograniczyła jego swobodę i zmuszała do błędów. Sygnał do odrabiania strat dał celną „trójką” Bartłomiej Józefowicz, a po chwili punkty spod kosza dorzucił Adrian Stochmiałek. Do przerwy minimalnie prowadziło WKK, ale obie drużyny pudłowały na potęgę (29:27).

W trzecią kwartę świetnie wszedł Igor Wadowski, którego udane wejście pod kosz oraz celne rzuty wolne dały wrocławianom prowadzenie 33:27. Naszych w ataku próbował pobudzić Piotr Niedźwiedzki, który z impetem wszedł w zatłoczone pole trzech sekund i po dwutakcie zaliczył potężny wsad, który uszkodził konstrukcję kosza. Mecz trzeba było na moment przerwać by przywrócić do porządku uszkodzoną wewnętrzną część obręczy, która po wsadzie „Niedźwiedzia” wyleciała w powietrze.

Kapitalna akcja naszego środkowego nie dała niestety impulsu do lepszej gry. Gospodarze, za sprawą bezlitosnego na linii rzutów wolnych Marcina Kolowcy, odskoczyli na 39:30. Nasi mozolnie odrabiali straty, również trafiając z linii (Niesobski, Glapiński). Gra w ataku „Górników” była szarpana i nastawiona na indywidualne zagrania liderów. Z drugiej strony wrocławianie bardzo zespołowo i cierpliwie starali się rozgrywać kolejne akcje, co przynosiło otwarte pozycje rzutowe na obwodzie. Na nasze szczęście, gospodarze pudłowali kolejne rzuty zza łuku. Gdy wreszcie z dystansu przełamał się 17-letni Dominik Rutkowski, było 44:37 dla WKK. Na koniec trzeciej części meczu w kontrze punkty zdobył po podaniu Glapińskiego Artur Suchodolski.

W czwartej kwarcie Górnik wciąż wyglądał blado w ataku, a punkty przychodziły jedynie po wymuszaniu fauli, które prowadziły na linie rzutów wolnych. Po drugiej stronie parkietu wałbrzyszanie mieli problemy z upilnowaniem strzelców WKK, którzy jednak wciąż trafiali bardzo sporadycznie. Swoje w ofensywie robił jednak Kuba Nizioł, który po 35 minutach pojedynku uzbierał 15 „oczek” (52:44). Moment później akcję 2+1 zanotował Daniel Iwański, a Glapiński, przy braku płynności w ataku biało-niebieskich, wciąż ciułał punkty z linii (52:49 dla WKK). W 38 minucie niezwykle ważny rzut za trzy trafił Niesobski, co pozwoliło zbliżyć się do rywala na dwa punkty (54:52). Moment później nasi mogli wyrównać, ale fatalnie do Niesobskiego podawał Józefowicz, co skończyło się stratą w obrębie linii środkowej.

Młody zespół WKK popełniał jednak kolejne błędy, bo najpierw pod koszem dał się zablokować Nizioł, a w następnej akcji spod obręczy spudłował Kolowca. Na nasze nieszczęście nie mogliśmy zebrać piłki w obronie. Kolowcę zablokował Niedźwiedzki, a Wadowski spudłował z półdystansu. Na 25 sekund przed zakończeniem czwartej kwarty wciąż przegrywaliśmy 52:54, gdy Niedźwiedzki popełnił błąd kroków w szarży w kierunku kosza.

To, co działo się później, trudno opisać słowami.

Górnik na 25 sekund przed końcem miał tylko dwa popełnione przewinienia w kwarcie, ale był zmuszony faulować graczy WKK by zatrzymać zegar. Wydaje się, że należało faulować od razu, bo rzuty dla gospodarzy przysługiwały dopiero przy piątym faulu w kwarcie. Nie wiedzieć czemu nasi jednak długo zwlekali z kolejnymi faulami, tracąc niezwykle cenne sekundy. Gdy Wadowski trafił dwa rzuty wolne, na zegarze pozostało jedynie 15 sekund (przegrywamy 52:56). Nasi grali szybką akcję, którą celnym rzutem z dystansu wykończył Józefowicz. Przy rzucie nasz koszykarz nadepnął jednak na linię oznaczającą rzut za 3, co kazało sędziom zaliczyć jedynie dwa „oczka” (54:56). Do końca pozostało pięć sekund, piłka należała do ekipy Niedbalskiego, co oznaczało, że musimy faulować. Tym razem biało-niebiescy nie czekali długo i momentalnie faulowali Kolowcę. Środkowy WKK trafił tylko drugi rzut wolny. Na cztery sekundy przed końcem czwartej kwarty wrocławianie prowadzili 57:54, a my nie mieliśmy już prawa do przerwy na żądanie. W wydawało się ostatniej akcji meczu piłka trafiła do Glapińskiego, który znajdując się pod presją czasu w obrębie linii środkowej był zmuszony wykonać rzut rozpaczy „z kolanka”. Rzut rozpaczy stał się rzutem-marzenie, bo „Glapa” trafił równo z końcową syreną, tym samym doprowadzając do dogrywki. Trudno opisać radość biało-niebieskiej ławki rezerwowych oraz wałbrzyskich kibiców. I jedni i drudzy rzucili się w stronę parkietu, gdzie skakali z radości, która przypominała bardziej fetę ze zdobycia mistrzostwa Polski niż z doprowadzenia jedynie do dogrywki.

Wydawało się, że heroiczny rzut Glapińskiego przywróci trochę życia w wyjątkowo blado wyglądającego tego dnia Górnika. Nic z tych rzeczy. W dogrywce oba zespoły raziły nieskutecznością. Biało-Niebiescy wciąż kompletnie nie mieli pomysłu na rozbicie bardzo szczelnej obrony strefowej gospodarzy, a goście potrafili pudłować sam na sam z koszem w kontrze. Festiwal pięciominutowej „nerwówki” zakończył się wynikiem… 2:2. Obie drużyny zostały zaproszone do drugiej części dogrywki.

W drugiej części dogrywki WKK ani myślało rezygnować ze świetnie funkcjonującej strefy, podczas gdy Górnik wciąż szukał na nią odpowiedzi. Od początku czwartej kwarty daleko od kosza grał Niedźwiedzki, który starał się rozbijać obronę strefową na wysokości rzutów wolnych. Nasz środkowy często jednak uciekał na obwód, pozostawiając na atakowanej tablicy wielką dziurę. W drugiej części dogrywki „osobiste” bezbłędnie wykonywał Wadowski, z linii trafiali też Kolowca i Nizioł. „Górnicy” starali się niwelować stratę, ale spod kosza pudłował Stochmiałek, który nierozgrzany pojawił się na boisku w decydującym momencie, po dłuższej obecności na ławce. Kolejne rzuty z dystansu pudłował kapitan Glapiński, ale trudno dopatrywać w tym jego winy. „Glapa” często był bowiem zmuszony do oddawania rzutu w końcówce akcji lub w wyniku nieporadności kolegów z drużyny.

Mecz we Wrocławiu miał być dość łatwą przeprawą. Niestety, rażący nieporadnością w ofensywie Górnik zagrał najsłabszy mecz od dłuższego czasu. Wałbrzyszan zabiła obrona gospodarzy. Zaczęło się od cierpliwej i czujnej obrony 1 na 1 oraz dobrej opieki Marcina Kolowcy nad Piotrem Niedźwiedzkim (tylko 10 pkt w całym meczu, 4/12 z gry). Z czasem defensywa WKK przekształciła się w obronę strefową, która jedynie uwypukliła bezproduktywność Górnika w ofensywie. W ataku nasz zespół nie mógł złapać rytmu, wolno dzielił się piłką, w obronie za to często gubił krycie, co dawało gospodarzom dobre pozycje rzutowe. Gdyby nie ogromna indolencja rzutowa WKK i brak boiskowego cwaniactwa bardzo przecież młodego zespołu (śr. wieku 19 lat!!!), mecz skończyłby się wygraną wrocławian już w regulaminowym czasie gry.

We Wrocławiu Górnika wspierało dopingiem 16 kibiców. Po końcowej syrenie nie mieli jednak oni żadnych powodów do radości ani optymizmu. Przegrywając z młodzianami z WK, biało-niebiescy zaprzepaścili ogromną szansę na przeskoczenie w tabeli Nysy Kłodzko. Jeszcze trzy dni temu zespół Tomasza Niedbalskiego przegrał w 2. lidze z Bsketem Suchy Las 45:64, a kilka dni wcześniej zajął dość rozczarowujące 5. miejsce w MP U-20. Wygrana z Górnikiem była zresztą pierwszą dla wrocławian w II etapie drugoligowych rozgrywek.

Przełomowy moment: Trzy minuty przed końcem drugiej dogrywki mocno już zmęczony trudami spotkania Rafał Glapiński zdecydował się na penetrację pod kosz. Nasz kapitan dynamicznie minął dwóch rywali, ale jego rzut został bezpardonowo zablokowany przez Tomasza Józefiaka. Kontrę WKK zatrzymał faulem Niedźwiedzki, a Wadowski trafił dwa wolne (63:61). Po chwili zmęczony Glapiński spudłował z dystansu, a Wadowski ponownie skarcił nas z linii rzutów wolnych (65:61). Na zegarze pozostały dwie minuty, ale „Górnicy” nie potrafili już znaleźć drogi do kosza (za trzy nie trafia „Józek”, za dwa – Niesobski i Stochmiałek).

Statystyki nie kłamią: Rzadko się zdarza w koszykówce, że spotkanie zwycięża zespół trafiający jedynie 30% rzutów za 2 i 15% za 3. Tym razem tak się stało, bo rywal (czyli nasz Górnik) zanotował również 30% za 2, ale jedynie 11% za 3.

Gracz meczu: Trudno wskazać jedną, wybijającą się ponad resztę postać. Żaden z decydujących o losach meczu zawodników nie grzeszył skutecznością. Należy na pewno pochwalić postawę w defensywie Kolowcy (11 pkt, 18 zb) oraz 18 pkt, 15 zb i 0 str Nizioła. Choć o triple-double otarł się wciąż będący zaporą w naszym „pomalowanym” Niedźwiedzki (10 pkt, 12 zb i 9 bl), to jego postawa w ataku pozostawiała wiele do życzenia. Tylko 1 z 18 rzutów z gry trafił Glapiński – jedyną celną próbą była ta z połowy boiska w ostatnich sekundach czwartej kwarty, dająca dogrywkę. 

<-- Cofnij